Muzeum Narodowe w Krakowie

Wystawa przygotowana wspólnie przez Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau oraz Muzeum Narodowe w Krakowie, była pierwszą w historii tak obszerną prezentacją oryginalnych prac wykonanych przez więźniów byłego niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau.

Ze względu na unikalny, niespotykany do tej pory w polskim muzealnictwie dobór obiektów stanowiła wyzwanie zarówno dla organizatorów, jak i dla zwiedzających. Układ obiektów i poszczególnych sal, nie tylko pozwolił na zaprezentowanie logicznego i spójnego wywodu historycznego, ale również na zadanie istotnych, ponadczasowych pytań o kondycję jednostki ludzkiej wobec wszechogarniającego zła, znajdującej się w sytuacji permanentnego zagrożenia życia.

Muzeum Narodowe w Krakowie oraz Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau, zdecydowały się na ryzykowny i odważny krok, pokazując prace, których przynależne miejsce było zawsze za drutami kolczastymi obozu zagłady, w salach muzealnych, w oderwaniu od oryginalnego kontekstu historycznego miejsca. Oba muzea postawiły przy tej okazji pytania o wartość pokazanej po raz pierwszy, wstrząsającej kolekcji – czy mamy do czynienia ze sztuką, czy może z dokumentem historycznym?

Wystawa podzielona została na siedem, korespondujących ze sobą sal, stanowiących logiczny wywód, prowadzący zwiedzającego przez kolejne etapy obozowego życia, od zniewolenia, poprzez pozbawienie tożsamości i zredukowania do numeru, głód, nadludzką pracę, choroby, śmierć, ukazując następnie próby zachowania własnej godności i tożsamości, ale przede wszystkim śladów człowieczeństwa.